پوتین از بریتانیا متنفر است | چرا روس‌ها کینه انگلیسی‌ها را از دل بیرون نمی‌کنند؟
به گزارش اقتصادنیوز، در سال‌های اخیر، بریتانیا در چشم مسکو به عنوان دشمن اصلی تبدیل شده است. این کشور متهم به برنامه‌ریزی حملات پهپادی به فرودگاه‌های روسی، انفجار خط لوله نورد استریم، هدایت «حملات تروریستی» داخل روسیه، و حتی کمک به حمله وحشتناک سال گذشته داعش به کنسرت در مسکو شده است.
گاردین در گزارشی نوشته است: طی روزهای اخیر اتهام جدیدی به این لیست اضافه شد: مقامات روسی ادعا کردند که بریتانیا تلاش کرده و البته در این تلاش خود شکست خورده تا خلبانان روسی را به فرار به غرب ترغیب کند.
اقتصادنیوز: سرنگون کردن هواپیماهای متجاوز روسی گامی به سوی جنگ نیست. این یک اقدام پیشگیرانه است که برای حفظ اعتبار در برابر تحریکات دشمن ضروری است. هر دو طرف در عملیات‌های روانی شرکت می‌کنند که هدفشان آزمایش عزم طرف مقابل است.
سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، به خبرنگاران در مسکو گفت: «اف‌اس‌بی [سرویس امنیت فدرال روسیه] همه این‌ها را به طور مفصل افشا کرد»، و آنچه را که او توطئه‌ای با حمایت بریتانیا برای ترغیب یک خلبان روسی که با جت مجهز به موشک کینژال پرواز می‌کند، به رومانی توصیف کرد، جایی که ادعا می‌کند توسط نیروهای ناتو سرنگون می‌شود.
لاوروف افزود: «می‌دانم بریتانیایی‌ها چگونه خود را از این ماجرا تبرئه خواهند کرد. با استفاده از یک ضرب‌المثل روسی که بریتانیا را به عنوان کسی توصیف می‌کند که همیشه علی‌رغم اقداماتش، پاکیزه ظاهر می‌شود، به انگلیسی‌ها طعنه زد.»
لندن هرگونه دخالت در همه این توطئه‌ها را انکار می‌کند.
لندن به دشمن اصلی کرملین تبدیل شده است
در حالی که مسکو به دنبال بازسازی روابط با دولت دونالد ترامپ است، بریتانیا نقش سابق ایالات متحده را به‌عنوان دشمن اصلی کرملین و هیولای مورد علاقه در جنگ تبلیغاتی آن بر عهده گرفته است.
کاپیتان جان فورمن، وابسته سابق دفاعی بریتانیا در مسکو، گفت: روسیه خود را همتراز با ایالات متحده می‌بیند. آنها حالا نمی‌توانند ترامپ را مستقیما مورد انتقاد قرار دهند و بنابراین، مشکلات خود را مانند شکست‌ها در اوکراین را به گردن چه کسی می‌اندازند؟ نزدیک‌ترین گزینه، بریتانیایی‌هاست.
امسال، سرویس اطلاعات خارجی روسیه (اس‌وی‌آر) گفت: لندن امروز، مانند پیش از هر دو جنگ جهانی، به عنوان اصلی‌ترین جنگ‌طلب در جهان عمل می‌کند.
آیا بریتانیا واقعا منزوی شده است؟
از دیدگاه مسکو، بریتانیا بیش از هر زمان دیگری از سال ۱۹۱۴ منزوی است و می‌توان آن را جدا کرد. در دوران جنگ سرد، ایالات متحده در اصطلاح کاگ‌ب به عنوان دشمن اصلی شناخته می‌شد و بریتانیا در رتبه دوم قرار دارد. اگرچه رقابت و جاسوسی متقابل بین دو کشور هرگز از بین نرفت، در ذهن کرملین، تهدید از بریتانیا بسیار زیرمجموعه‌ای از نبرد اصلی بین مسکو و واشنگتن بود.
اما رقابت بین روسیه و بریتانیا تاریخ طولانی دارد، که به «بازی بزرگ» قرن نوزدهم بازمی‌گردد، زمانی که روسیه امپراتوری و بریتانیا برای نفوذ در آسیای مرکزی جنگیدند، جایی که امپراتوری‌های آنها در برخی نقاط تنها ۲۰ مایل فاصله داشتند.
دوره کوتاهی وجود داشت که امپراتوری‌ها متحد بودند، اما پس از انقلاب اکتبر ۱۹۱۷، بریتانیا دوباره به عنوان دشمن اصلی ظاهر شد که توسط بلشویک‌های مارکسیست به عنوان قدرت اصلی نماینده نظم سرمایه‌داری و امپریالیستی قدیمی دیده می‌شد.
ایالات متحده در آن زمان تنها یک گزینه دور بود؛ سرویس اطلاعات خارجی اولیه شوروی این کشور را از بخش بریتانیایی خود پوشش می‌داد، چون یک کشور آنگلو-ساکسون بود و چون ما را زیاد اذیت نمی‌کرد، به گفته ژرژ آگابکوف، افسر اطلاعاتی که بعدا فرار کرد.
با این حال، حمله تمام‌عیار به اوکراین روابط را به سطح جدیدی پایین آورده است.
دشمنی روس‌ها با بریتانیا از کجا آب می‌خورد؟
اگرچه بودجه و قابلیت‌های بریتانیا بسیار کوچکتر از ایالات متحده است، بریتانیایی‌ها اغلب بسیار بیشتر از همتایان آمریکایی خود تمایل دارند تا ریسک کنند و مرزها را در کمک نظامی به اوکراین و اشتراک‌گذاری اطلاعات فشار دهند.
یک منبع اطلاعاتی اوکراین گفت: بریتانیایی‌ها از روزهای اول یک قدم جلوتر بوده‌اند.
بوریس جانسون یکی از اولین رهبران غربی بود که پس از حمله به کی‌یف، از این شهر بازدید کرد و در اوایل آوریل ۲۰۲۲، تنها ۱۰ روز پس از عقب‌نشینی نیروهای روسی از موقعیت‌های اطراف پایتخت، رسید. فوریه ۲۰۲۳، جو بایدن بازدید خود را انجام داد. مقامات آمریکایی حمایت عظیم از اوکراین را تأیید کردند، اما از تشدید نگران بودند، در حالی که جانسون اغلب از لفاظی‌های جنگ‌طلبانه در مورد شکست روسیه استفاده می‌کرد، که در مسکو مورد توجه قرار نگرفت.
مقامات روسی، از جمله ولادیمیر پوتین، بارها ادعا کرده‌اند که جانسون یک توافق صلح احتمالی در بهار ۲۰۲۲ را از بین برد. در روایت مسکو، کی‌یف آماده توافق بر سر شرایط در اوایل جنگ بود اما بر اساس دستورات بریتانیا عقب‌نشینی کرد، نسخه‌ای از رویدادها که توسط رئیس‌جمهور ولودیمیر زلنسکی رد شده اما اکنون در رسانه‌های دولتی روسیه جاسازی شده است.
در میان نخبگان حاکم روسیه، اصطلاح آنگلو-ساکسون‌ها دوباره به عنوان خلاصه‌ای برای عمیق‌ترین نگرانی‌های کرملین در مورد غرب متولد شده است. در واژگان رسمی، دیگر به یک مردم باستانی اشاره نمی‌کند بلکه به یک گروه ژئوپلیتیکی، این بار رهبری شده توسط لندن و متهم به برنامه‌ریزی برای مهار، تحقیر و در نهایت تجزیه روسیه گفته می شود.
این خصومت از بالا به پایین سرازیر شده است. پروپاگاندای تلویزیونی روسیه اکنون رقابت می‌کنند تا تهدیدهای وحشتناک‌تری صادر کنند: یکی از میزبانان مورد علاقه پوتین مرتباً ادعا می‌کند که بریتانیا می‌تواند توسط اژدر هسته‌ای جدید روسیه «زیر آب غرق شود».
طبق نظرسنجی مرکز لوادا در تابستان امسال، ۴۹ درصد از روس‌ها بریتانیا را به عنوان یکی از دشمنان اصلی کشور خود نام می‌برند که دومین گزینه بعد از آلمان است.
اما این نفرت ظاهراً در خود بریتانیا تا حد زیادی نادیده گرفته شده است.
تاریخ اختلافات چیست؟
مایکل کلارک، استاد بازدیدکننده مطالعات دفاعی در کالج کینگ لندن، در شماره اخیر بررسی ارتش بریتانیا نوشت: رهبران شوروی آن زمان، و رهبران روسی اکنون، با ادعای اینکه لندن پشت هر توطئه‌ای علیه آن‌هاست، به بریتانیا می‌پردازند.
او افزود: اطلاعات بریتانیا همچنان دشمن مورد علاقه برای تحلیل‌گران در روسیه است.
در همان زمان، همانطور که یک مقاله اخیر توسط اندیشکده تحقیقات استراتژی‌های اوراسیایی جدید بیان کرده، بریتانیا در مسکو به عنوان قدرتی ضعیف‌شده، عروسک خیمه‌شب‌بازی ایالات متحده، و جامعه‌ای در زوال اخلاقی و اجتماعی توصیف می‌شود.
بریتانیا تنها در میان دشمنان کرملین نیست. از زمان انتخابات ترامپ، اروپا دیگر دنباله‌رو وفادار واشنگتن نیست بلکه، در روایت مسکو، منبع واقعی تهاجم و بی‌ثباتی غربی است.
یک دیپلمات ارشد اروپایی در مسکو، که درخواست ناشناس ماندن برای صحبت آزادانه کرد، گفت: آنها اروپا را دوست ندارند، اما واقعا از بریتانیایی‌ها متنفرند، این پیامی است که هنگام صحبت با روس‌ها دریافت می‌کنید.
از نظر دیپلماتیک، مسکو ظاهرا به طور منحصربه‌فردی تمایلی به تعامل با لندن، حتی از طریق کانال‌های خصوصی ندارد. فایننشال تایمز این هفته گزارش داد که لندن تلاشی غیر موفق، برای برقراری یک خط ارتباط محرمانه داشته، در حالی که کرملین بیشتر به برلین و پاریس پاسخگو بوده است.
پاول بایف، استاد تحقیق در موسسه تحقیقات صلح اسلو، پیشنهاد کرد که این ممکن است به دلیل حمایت نظامی از اوکراین باشد که حمایت گسترده‌ای در میان عموم بریتانیا و طیف سیاسی دارد، در حالی که در کشورهای اروپایی دیگر بیشتر مورد مناقشه است.
بایف گفت: در نتیجه، مسکو بیشتر بر آلمان و فرانسه به عنوان کانال‌های بالقوه برای مختل کردن برنامه‌های تسلیح مجدد اروپایی تمرکز می‌کند.
ارسال نظر